زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

علی بن رئاب





ابوالحسن علی بن رئاب کوفی طحان سعدی، از راویان ثقه و بزرگان شیعه در زمان خود و از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوالحسن علی بن رئاب کوفی طحان سعدی، اهل کوفه و از موالی جرم، گروهی از قبیله قضاعه یا موالی بنی سعد بن بکر بود و در شمار اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) یاد شده است و از آن حضرت و امام کاظم (علیهماالسلام) و همچنین از عمر بن اذینه روایت نقل کرده است. افرادی چون یونس بن عبدالرحمان، ابن ابی عمیر و ابن بکیر از او روایت نقل کرده‌اند. وی از بزرگان شیعه در زمان خود بود و از روایتگران فقه از ائمه (علیهم‌السّلام) به‌شمار می‌آمد. او محدثی ثقه و جلیل القدر بوده است. مسعودی می‌نویسد که وی از دانشمندان شیعه بود و با برادرش سمّان که از دانشمندان خوارج بود، در هر سال به مدت سه روز به مناظره می‌پرداخت.
[۱۰] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۲۰۴.
کتاب الوصیة و الامامه و کتاب الدیات اثر اوست که حسن بن محبوب راوی این کتاب‌هاست و اثر دیگر او اصل بوده است.

۲ - پانویس


 
۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۵۰.    
۲. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۴۳.    
۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۵۰.    
۴. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۹، ص۱۹.    
۵. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۱۱.    
۶. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۵۷۹.    
۷. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۷۵.    
۸. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۱۷۶.    
۹. شیخ طوسی، الفهرست، ص۸۷.    
۱۰. مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۲۰۴.
۱۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۵۰.    
۱۲. شیخ طوسی، الفهرست، ص۸۷.    
۱۳. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۳۸.    
۱۴. جزایری، عبدالنبی، حاوی الاقوال، ج۲، ص۳۰.    
۱۵. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۱۶۳-۱۶۴.    
۱۶. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۷، ص۴۶۱.    


۳ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۴۷، برگرفته از مقاله «علی طحّان».







آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.